کارآیی انرژی منتقل شده از یک سطح غذایی به سطح دیگر، کارآیی انرژی در اکوسیستم نام درد.برای بیان کارآیی انرژی در اکوسیستم راه­­های زیادی وجود دارد که مهمترین آنها عبارتند از(۲۳و۳۵و۳۷):

الف) کارآیی اکولوژیکی ناخالص: عبارت است از تولید ناخالص در هر سطح غذایی تقسیم بر تولید ناخالص سطح ما قبل آن.

ب) کارآیی اکولوژیکی رشد:این کارآیی مورد توجه دامپروران است و نشان می­دهد که از مقدار انرژی مصرف شده در هر سطح غذایی چه مقدار باعث ایجاد تولید خالص شده است و از رابطه زیر محاسبه می­گردد:

ج) کارآیی اکولوژیکی جذب: این کارآیی نشان دهنده قابلیت یک گونه در مصرف انرژی شیمیایی موجود در عناصر طبیعی است.به طور متوسط تنها ۱% انرژی حاصل از گیاهان مصرف شده توسط گیاهخواران صرف ساختن بافتهای این جانوران می­گردد.در مورد سایر سطوح تغذیه­ای این راندمان تا۱۰% هم می­رسد.برای محاسبه ) کارآیی اکولوژیکی جذب از فرمول زیر استفاده می­شود:

با توجه به مطالب فوق­الذکر می­توان نتیجه گرفت که اگر مقدار انرژی نورانی را که روزانه توسط گیاهان سبز در هر متر مربع تثبیت می­گردد ۱۰۰۰ کیلو کالری فرض کینم،به بافت­های تشکیل دهنده گیاهخواران معادل ۱۰ کیلو کالری، به بافت­هایمربوط به گوشتخواران اولیه معادل ۱ کیلوکالری و به بافت­های مربوط به گوشتخواران ثانویه فقط۱% کیلوکالری منتقل خواهد شد.بدین ترتیب ملاحظه می­شود که ضمن انتقال انرژی، از میزان آ« در سطوح مختلف زنجیره­های غذایی کاسته می­شود و در اینارتباط اکولوژیست­ها معتقدند که میانگین کارآیی انرژی در زنجیره­های غذایی حدود۱۰% است.یعنی فقط حدود ۱۰% انرژی هر سطح به سطح دیگر منتقل می­شود و مابقی هدر می­رود.