قائم مقام شرکت آب منطقه ای خراسان رضوی:
به بارندگی های خوب یکی دو سال اخیر نگاه نکنید. دشت های خشک و تفتیده اطرافمان آن قدر رنجور از نامهربانی مردمانشان شده اند که مگر با اشک دیده و عزمی جزم بتوان جبران مافات کرد. کسری ذخایر آب زیرزمینی آن قدر زیاد است که نه روان آب های چندساله می تواند ساقی رفع تشنگی آنها شود و نه دوره های بارش کوتاه مدت ساغر آنها را به این راحتی‌ها پر می کند. تازه اگر رؤیای خروج از خشکسالی و ورود به دوره ترسالی را هم کمی جدی بگیریم، باید آن قدر باران ببارد و آن قدر برای برداشت آب و ناخنک زدن به این دشت های زخمی خویشتنداری کنیم تا شاید شرایط کمی به حالت مطلوب برسد. تازه به گفته متولیان آبی اگر آرزوی محال توازن برداشت از حوضه های آبریز به واقعیت بدل شود، باز هم ۱۵ دشت از ۳۷ دشت استان، از جمله دشت خشک مشهد، در وضعیت «ممنوعه بحرانی» قرار دارند و به هیچ وجه نمی شود امیدی به احیای سفره های آب زیرزمینی آنها داشت. این ها را گفتیم که این بار سراغ یکی از سرشاخه های دیگر غارت آب برویم و از فاجعه ای صحبت کنیم که این بار زیر خاک زیبا و حاصلخیز باغ ها و باغ ویلاهای اطراف شهرمان در شرف رخ دادن است. در این گذار کوتاه کاری به مجاز یا غیرمجاز بودن باغ ویلاهایی که در حوالی مشهد و دیگرشهرهای بزرگ استان سر از خاک برآورده اند، نداریم اما از کنار این موضوع نمی توان به راحتی گذشت که این پیوند انسان و طبیعت، یکی از پرمخاطره ترین پیوندهای زیست محیطی است که ضربه محکمی به ذخایر آب زیرزمینی می زند.
10 شهریور 1399
