گیاهی است چند ساله، ریشه ی این گیاه بر حسب سن متفاوت و از۷ تا ۱۰سانتیمتر میرسد و تا عمق ۳۰الی۴۰سانتیمتری خاک فرو میرود. این گیاه در زمین بایر، ماسه ای خشک وحاوی ترکیبات آهکی مناطق معتدل آسیا میروید. خاک رویشگاه های آنغوزه معمولا دارای عمق کم ، شیب زیاد و فرسایش یافته است لازم به ذکر است که ضخامت خاک با تراکم بوته در هکتار نسبت مستقیم دارد. از نظر اقلیمی، رویشگاه های آنغوزه در ایران در تقسیم بندی در اقلیم بیایانی قرار دارد . از نظر ارتفاع ، رویشگاه آنغوزه اغلب درارتفا عات بالای ۱۰۰۰ متر می باشد وبارندگی درحدود ۳۵۰-۲۵۰ میلیمتر و بیشتردرمناطقی با پستی و بلندی زیاد وسنگ های مادر آهکی دیده می شود . این گیاه اواسط اسفند ماه سبز می شود و قادر به تحمل درجه حرارت های پایین می باشد.

منشاء اصلی این گیاه استپ های ایران و غرب افغانستان ذکر شده است. این گیاه در استان سیستان و بلوچستان در سطحی معادل ۱۴۰۰۰۰ هکتار در ارتفاعات شهرستانهای خاش، سراوان، مهرستان و سیب سوران پراکنش دارد.

قسمت مورد استفاده شامل ریشه، بخشهای سبزگیاه به عنوان سبزی خوردنی و بذر که  دارای اثر ضد تشنج، قاعده آور، ضد نفخ و خلط آور، ناراحتیهای کبدی، سرماخوردگی، ضداسپاسم، مقوی قلب در طب گیاهی هندوستان و خاورمیانه جهت درمان مشکلات ساده گوارشی،ترکیبات گوگرددار موجود در اسانس گیاه از تولید چربی در بیماران با چربی خون بالا ممانعت می کند همچنین این گیاه در درمان سیاه سرفه، لارنژیت و هیستری نیز بکار برده می شود،فشار خون را پایین آورده ورقیق کننده خون است، بخور آن در درمان احتقان وبرونشیت مؤثراست.